Ένα από τα σενάρια που ακούγονται για την καταστροφή του κόσμου με την ευθυγράμμιση των πλανητών είναι και αυτό των ηλιακών καταιγίδων. Σύμφωνα με αυτό οι καταιγίδες των σωματιδίων με αφετηρία τον ήλιο θα εξουδετερώσουν τη μαγνητική ασπίδα της γης και θα μας ψήσουν.
Από την εφημερίδα το Βήμα της Κυριακής αναδημοσιεύουμε:
Το τρίτο σενάριο καταστροφής έχει αρκετά κοινά χαρακτηριστικά με το δεύτερο: Προϋποθέτει το μαστίγωμά μας με ηλιακή καταιγίδα και εγκυμονεί την πιθανότητα εκδήλωσης γεωμαγνητικής αναστροφής. Η απειλή στο σενάριο αυτό δεν είναι απαραιτήτως ολοκληρωτική για τον πλανήτη μας, αλλά αυτό δεν αποτελεί παρηγοριά αν μέλλει να εξαλειφθεί το ανθρώπινο είδος. Συγκεκριμένα, το σενάριο θέλει τον ηλιακό άνεμο να σαρώνει με τόση σφοδρότητα τον πλανήτη μας ώστε να ανοίγει τρύπες στη μαγνητόσφαιρά μας και να κατακαίει ό,τι υπάρχει στην επιφάνειά του!
Αν και έχουμε ήδη αφαιρέσει τη φιλολογία περί ενίσχυσης των ηλιακών καταιγίδων από ευθυγράμμιση πλανητών και γαλαξιακή ακτινοβολία, πρέπει να πούμε ότι το εν λόγω σενάριο έχει επιστημονικά την πιο στιβαρή βάση. Το μόνο θετικό είναι ότι, ως προς τις επιπτώσεις του, θα πρέπει μάλλον να σκεφτόμαστε κόστος σε υλικές ζημιές και όχι αφανισμό ανθρώπων. Ας δούμε γιατί:
Ο Ηλιος όντως προβλέπεται να κορυφώσει τον κύκλο εκρήξεών του ως το 2012 και να μας στείλει ίσως και απρόσμενα μεγάλες ποσότητες ακτινοβολίας. Οι ακτίνες αυτές είναι είτε Χ, που ταξιδεύουν με την ταχύτητα του φωτός και ενδέχεται να μπλοκάρουν με παράσιτα το παγκόσμιο δίκτυο τηλεπικοινωνιών μας, είτε σωματίδια CΜΕ (Εκχύσεις Μάζας της Κορόνας), που κινούνται πιο αργά και μας είναι γνωστά από το φαινόμενο του σέλαος που δημιουργούν συνήθως στην ατμόσφαιρά μας. Και λέμε «συνήθως» διότι, αν όντως η σφοδρότητα εκπομπής είναι μεγάλη, τότε όχι μόνο θα δούμε το σέλας να φτάνει ως τα Βαλκάνια, αλλά και θα γίνουν κάρβουνο όλοι οι δορυφόροι μας. Ακόμη χειρότερα, μπορούν να υπερφορτώσουν μέχρις εμφράγματος και τα επίγεια δίκτυα, όπως έγινε στις 13 Μαρτίου 1989 στο Κεμπέκ. Στην πιο ακραία περίπτωση, το σύνολο των ηλεκτρικών και ηλεκτρονικών υποδομών στον πλανήτη μπορεί να καταστραφεί, με επίσης βαρύτατες επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων.
Τι μπορούμε να κάνουμε για την αποτροπή αυτού του σεναρίου; Τα πιο ανώδυνα μέτρα περιλαμβάνουν επιπλέον θωράκιση όλων των τεχνητών δορυφόρων μας και συστήματα αυτόματης ασφαλείας σε όλες τις υποδομές. Επίσης, πέρα απ΄ όσα προγραμματίζουν οι επί μέρους υπηρεσίες Διαστήματος, άρχισαν να δημοσιεύονται και δράσεις ενεργοποίησης του ευρύτερου πληθυσμού σε ένα σύστημα έγκαιρης προειδοποίησης. Παράδειγμα, η ανακοίνωση μόλις στις 23 Φεβρουαρίου του βρετανικού Αστεροσκοπείου του Γκρίνουιτς, για τη δημιουργία του διαδικτυακού «Solar Stormwatch». Η πρωτοβουλία αυτή καλεί όλους τους ερασιτέχνες αστρονόμους να συνδεθούν σε ένα δίκτυο παρακολούθησης των ηλιακών κηλίδων, ώστε να έχουμε έγκαιρη προειδοποίηση για εκδήλωση καταιγίδων CΜΕ.
Βεβαίως, αυτή είναι μόνο μια «παθητική αντίσταση». Σίγουρα είναι στα σκαριά και «ενεργητικές», όπως εκείνη που κατέθεσε στο Κογκρέσο των ΗΠΑ το 2004 ο έλληνας φυσικός Ντένις Παπαδόπουλος: Πρότεινε να χρησιμοποιηθεί το κέντρο εκπομπής μικροκυμάτων ΗΑΑRΡ της Αλάσκας ως ασπίδα προστασίας στην ιονόσφαιρα. Ο τρόπος θα ήταν να λειτουργήσει ως απωστικός μηχανισμός, που θα έστελνε τα σωμάτια της όποιας ακτινοβολίας μακριά από τη Γη, στη ζώνη αστεροειδών Βαν Αλεν. Μια σημαντική λεπτομέρεια είναι ότι τότε το Κογκρέσο πείστηκε για τη χρηματοδότηση με το σκεπτικό ότι η ασπίδα θα ενεργοποιούταν στην περίπτωση έκρηξης πυραύλων με πυρηνική κεφαλή στην ιονόσφαιρα (λέγε με Κίνα ή Ιράν). Τώρα, ο ίδιος μηχανισμός μπορεί να χρησιμοποιηθεί και εναντίον του «κακού Ηλιου». Το δυστύχημα είναι ότι θα πρέπει να φτιαχτούν πολλά ΗΑΑRΡ για να καλυφθεί όλος ο πλανήτης και... κανείς δεν μας διασφαλίζει ότι δεν θα μετατρέψουμε οι ίδιοι τον πλανήτη μας σε φούρνο μικροκυμάτων!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου